نوشته های نوشته نشده

العم عجل لولیک الفرج

کارشناس نیستم و قصد کارشناسی ندارم ولی خب نظرم رو از دید یه بیننده و شهروند ایرانی که شبکه های صداوسیما رو تماشا می کنه می نویسم. تا دوستان بدونن که ما متوجه کارهایی که انجام می دن هستیم.

1. مدتیه که تلویزیون شبکه های جدیدی با موضوعات مختلف تاسیس می کنه، تاسیس این شبکه ها با این که چه سیاست هایی رو دنبال می کنن جای خوش ولی نکته پنهانش تبلیغات و پخش سریال هاش هست.

2. شبکه های جدید اول با این سیاست که این شبکه قصد تبلیغات نداره و هدف فقط پرداختن به موضوع شبکه است  تا این حد که زمان های خالی بین شروع برنامه هاش یه سری وله و نماهنگ و ...  پخش می کنه، کار خودش رو شروع می کنه و تا مدتی هم این شیوه رو دنبال می کنه تا مخاطباش جذب بشن. وقتی به میزان نسبی مخاطب جذب کردن اون وقت شروع به پخش تبلیغات می کنن.

3. پخش تبلیغات از رسانه یه کاره معمول است و ایرادی به این رسانه از این بابت نمی شه گرفت. ولی خب با توجه به موضوعی بودن شبکه ها و همینطور دولتی بودن شبکه ها و داشتن شبکه ای به اسم بازار این سیاست تبلیغاتی دوستان و همینطور از کنتور خارج شدن میزان تبلیغات حوصله ی ادم رو سر می بره. اینکه موج تبلیغات به برنامه های کودک رسیده و به نوعی تمام این عموها و خاله ها برسر جذب حامی مالی برای برنامه هاشون افتادن، اینکه این عموها و خاله ها اقدام شرکت ها و موسسه های خودشون به واسطه ی حضور در تلویزیون تاسیس کردن و براثر حضور در تلویزیون برای خودشون مشتری جذب می کنند و به نوعی تبلیغ خودشون رو می کنند.

4. یا این سیاستی که پیش می ره این احساس در من کم کم تقویت می شه که این برنامه ها بیشتر سفارشی ساخته می شوند تا محصول رو تبلیغ کنن نه پیام اموزنده ای داشته باشند.

5. تازه نباید از شبکه های سلامت و قران غافل بشیم که برای جذب مخاطب که برای پخش تبلیغات سریال های تکراری رو پخش می کنند. تا از این راه هزینه های خودش رو تامین کنند. شبکه ی قران فراموش کرده که پخش سریال ها تکراری و ضعیف و به این بهانه مخاطب جذب کردن حق الناس به نوعی حساب می شه از نظر صرف بیت المال و هم وقت مردم. شبکه های سلامت درسته که تا حدودی سریال های تخصصی تر مثل پرستاران و دوران سرکشی رو پخش می کنه ولی خب اون هم فراموش کرده که نشوندن مردم پای تلویزیون یه مضرات برای سلامتی ملت داره.

6. ایراده دیگه سیاست تبلیغاتی دوستان شبکه ی بازار و سایر تبلیغات شبکه های دیگه است. هرچه شبکه ی بازار خودش رو برای معرفی و فروش کالاهای ایرانی به اب و اتش می زنه از اون طرف با اسپانسری برنامه های مختلف و تبلیغات جذاب محصولات خارجی و کیفیتی که خودمون هم می دونم که در بیشتر مواقع بهتره کار شبکه ی بازار رو خنثی می کنه.

7. یه موقعی بود که تبلیغات تلویزیونی برای ارزش داشت از یه احترامی برخوردار بود بخصوص وقتی که از در سریالها ملت استفاده می کردن و به نوعی زیر پوستی تبلیغ می کردند. اما حالا صداوسیما ی دولتی ما انگار با شبکه های ماهواره ای بی کیفیت سر تبلیغ کردن رقابت افتاده، یه جور کل کل.

8. به خصوص که شرکت سپیده ی ماهان هم انگار یه تنه قبول کرده پنجاه درصد تبلیغات کل صدا و سیما رو به عهده بگیره که برای هر محصولی تبلیغ می کنه. کار به شرکت سپیده ماهان ندارم و هدف دوستان صداوسیما هست که چون این شرکت زیاد تبلیغ می کنه و باره مهمی رو از دوش دوستان بر می داره دیگه مهم نیست در تبلیغاتش یه حرفهایی می زنه و سبک تبلیغاتش مثل شبکه های ماهواره ای بی کیفیت است. مهم نیست که ازمایش های علمیش در تبلیغاتش بسیار خنده داره و بیشتر توهین به مخاطب تلویزیونه تا ازمایش های علمی.

9. شاید لازم باشه که تلویزیون یه بازنگری به سیاست های تبلیغاتیش داشته باشه. شاید لازم باشه که چذب حامی مالی برای شبکه هایی مثل قران و سلامت نه از پخش تبلیغات و سریال های تکراری باشه بلکه مثلا برای شبکه های قران یه درصدی از سایر تبلیغات شبکه ها و یه ساخت تیزرهای فرهنگی با حامی مالی باشه یه چیزی مثل تبلیغات موسسه عسکریه، یا برای سلامت جذب یه حامی مالی برای یه برنامه ی سلامتی اجتماعی یا سلامت در محیط کار. بلاخره راهکار زیاده و دوستان کارشناس ترند.

10. خواهشم از دوستان صداوسیما اینه که لطف با این سیساتی که پیش گرفتید مردم رو از تلویزیونه سرد نکنید و حداقل اجازه بدید بعد از یه روز پرتنش که دوستداری در کنار خانوادت استراحت کنی با این سبک تبلیغ از استراحت کردن پشیمون نشی.